Өлеңдер ✍️

Айқасқанда кірпіктерім, көз жасымен бапталған,
Қорқынышқа қозғау салып қараңғылық қатпарлы,
Қайдағы бір әлемдерден (алтынменен апталған)
Жұлыныма жұлдыз жауды көк түбінде сақтаулы.
Жар қасында ашылғанда жалғыздықтың құшағы...
Бір бұрышта бөлектенем бар ғаламнан, бүрісіп.
Көз ұшында ұшып жүрді жүрек қана құсалы,
Қып-қызыл бір көбелектей түн іші...
Көз ішінде күрсінулі көлеңкелер көшуде,
Көлеңкелер – жүйкемдегі сәулелердің мүрдесі.
Айналамнан ызың-қуың естіледі дыбыстар,
Барша адам мен өсімдіктің ауысқандай мүлде есі...
Уақыттың өзі, сірә, қап-қара тас пішінде...
Ертең қайта қақ төбемнен Күн жайнай ма, кім білген...
Бір жұмылып, бір ашылған жанарымның ішінде
Ұшып жүрді бір қара құс, қанатына түнді ілген...