Өлеңдер ✍️

Керікмойын мұржалар... көмейлерінен жын ұшып...
Жапырақ-жәндік сыңсиды, өз ішінде бүрісіп.
Ертегілік кейіпкер шығардайын құмардан,
Түкпірінде есімнің шар үрлейді тұманнан...
Құбылмалы өмір бұл, кейде қиял, кейде мұң,
Өзім де адам емеспін, сыра аңқыған жейдемін.
Бірақ тірі жейдемін,
Сөйлеуге де тілім бар,
Ойлап қоям, сыра иісін жақсылыққа ырымдап.
Қалықтайды әуеде май шам жанған бөлмем де,
Құтырынған құс сынды жаға-жеңім ербеңдеп...
Түнгі жынды көбелек нұр іздейді көзімнен...
Аман қалсам игі еді шалығы зор сезімнен!
Ішімдегі шайтаным шайқап-шайқап қайғысын,
Жүрегіме толтыра ішіп отыр, байғұсым...
Көше кезіп, бақ кезіп, қанбай қалған ойыны ма,
Қалғып жатқан таулардың бұлттар еніп қойнына,
Өзім еккен жас талдың түс көруде бүршігі.
Ай да қонды аулаға, көк ала қал – тұмсығы.
Тек сен жоқсың бұл түнде,
Сағындырмай келші, еркем,
Құлазыған ғұмырға егіз болған көлеңкем...