Өлеңдер ✍️

Күңгірт бөлме.
Жалғыздықтың әуені.
Әр бұрышта – күрсіністер мүрдесі.
Кеше ғана бәрі, бәрі бар еді,
Енді, жадым – елестердің түрмесі.
Ал ауада гүл өсіп тұр тамырсыз,
Күлтесінен Күн күлкісі аңқиды.
Ол ұйқыда, Сана тыныш, Жан үнсіз,
Әлдебір үн тән ішінде балқиды...
Қабырғалар әңгімесі... бұрынғы,
шеңбер жайлы бітпейтұғын дау ғана.
Көшелерде сұлбалар жүр бұлыңғыр,
Марғау ғана есінейді тау ғана.
Гитараның ішегі ме үзілген?
Дүр-қобыздың жанайқайы?
Әлде не?..
Түйсігіме өлең демі сезілген...
Өлең құсы қонып отыр кеудеме...
Жырымдағы мұңға толы жолдарды
қаламымның қанжарынан қорғап ем...
Еске алмау, жадты өшіру... сол қалды...
Өз-өзімді ұмытам ба сонда мен?..