Өлеңдер ✍️

Жетінші әкем жадымда менің.
Жаңбырлатар аспан тезінен,
Сансыз белгі...
Түсінбегенмін.
Байқамағанмын.
Сезінем...
Бөтен сезім, өзге пайыммен
өте ме екен тегі өмір?..
Енді кіммен, қандай ойынмен
сынайды екен мені Тәңір?..
Таңырқатады көрген түстерім...
Тым бейтаныс маған әлем.
Өзегімді өртейді үнемі іштегі
сыртқа шықпай қалған өлең...
Қайда бастап барады мені
мына сүрлеу?..
күнә-жарық?..
Күндер, жылдар тонады мені
қай қалтарыста тұра қалып?..
Құпияға жетемін дедім,
«Ойлан, сұра, ақымағым!..»
Қыс келгенде, сөнеді сенің
жапырағың...
 Жадымдағы жетінші әкенің
дауысы тұр ғой жаңғырып!..
– Кімсің өзің, менің бөтенім?
Қайда жүргенсің қаңғырып?..
Жауап бермейді.
Ішімде менің
Жылайды әлі қанша рух?..
Мен ештеңе түсінбегенмін,
Ақымақ болар ма ем соншалық...