Қуқыл тартып құмда күйген шөптердің
Арасында біздер бірге солсақ та,
«Қызғалдақтан енді қалар жоқ белгі», –
Деген адам жаңылады сол шақта.
Біздер бармыз!
Мейлі бізді ұмытсын,
Жансын мейлі қуаң жердің құшағы.
Біздер бармыз!
Кезіп жалпақ құм ішін,
Ыстық шаңмен ұрығымыз ұшады.
Өзіміздің туған ыстық бөктерден
Өртенсек те,
Ешқайда біз кетпейміз.
Жайнай түссін деп өлкеміз көктемде,
Қайта шығып,
Шешек атып көктейміз!