Өлеңдер ✍️

Кектегі күнге теңеймін,

аспандағы айға теңеймін.
Жарығың жалғыз Бакелің
Қайда
екем?
– десе не деймін?!
Қайғыны қайтіп
т
елеймін?!
Іштегі шерім шелейдің!
Бесікте қалған Күлайың
Қайда
екем десе не деймін?!
Уайым
к
е
к дерт
к
ебейдің!
Есіл Ері едің
– Керейдің!
Бейіті қайда?
- десе егер,
бетім
-ау, елге не деймін?!
К
е
з жасым қан боп
к
елдеген!
Еріне қамқор ел
– деген.
Ежелден халқы батырдың
сүйегін жауға бермеген!
Қайтарып ұшқан құзғынды!
Алмай ма қолға тізгінді?*20
Қолұшын Елім бермесе,
Шама жоқ барар біз мұңды!
Бейітің жоқ! Ізің жоқ! Елгенде де тізім жоқ!
Тіріде де тізім жоқ!
С
еніп қалды қызыл шоқ!
Жоқтай, жоқтай жарымды,
кеп ақтардым зарымды!
Қайтіп, шіркін сендірем,
іштегі қызыл жалынды?!
Жесірдің зарын тыңдайтын,
Жетімнің зарын тыңдайтын,
Екімет бар ма? Күн бар ма,
Сорлының сағы сынбайтын?!
Кез сүздік, бастық!-дегенге,
Кез сүздік кілең теменге,
Қайғының бұлты тапжылмай
тұрып-ақ алды тебемде!
Қанатына алмай ма?
Кездің қырын салмай ма?
Бермей ме батыр атағын
Қала ма, қаны шалғайда?!
Ерін тастар далаға,
Кезсіз Отан бола ма?
Ел қорғаған есіл Ер
ескерусіз қала ма?
***
Бақыты үшін басқаның,
Ұмытты батыр бас қамын?
Отаны үшін, ел үшін
қиды ғой қыршын жас жанын!
Айналайын екімет
далаға неге тастадың?!
Ата-ана кері, бала жас,
Кедейге ешкім қарамас!
Әзірейіл – шекара!
Рұқсатсыз бара алмас!
***
Ал, Бакелі кесілді,
Күзнайға қосылды.
Алты ұл мен бес қызды
мепеледі, есірді.
Екі мектеп тауысып,
ез тағдыры шешілді...
...Жалғасы бар бір дастан:
«Жалқы тағдыр» есімді...