Өлеңдер ✍️

Қайғы жұтып күндерім!
Қалды ғой құр сүлдерім!
Жалғызымнан айрылып,
Қанатымнан қайрылып, кеңіл жер боп қаймығып,
алмас жүзім майрылып,
Қайтерімді білмедім!
Ағаң жоқ қамқор болатын,
інің жоқ артта қанатың,
біз сорлыда салым жоқ,
бойда қуат жалын жоқ,
үш жетім қалды шырылдап,
Құйрығың жоқ! Жалың жоқ!
Аңырап қалды ата
-анаң
Қауқары жоқ! Шалым жоқ!
Саялайтын
еке жоқ!
аялайтын
еке жоқ!
т
ербие жоқ,
т
елім жоқ,
Үш жетім қайтіп күн
к
ерер?!
Сегізден жаңа аттаған,
бұғанасы қатпаған,
қу тағдыр
д
емін татпаған,
Отыңның алды, тұнығың,
шағылғанда сынығың, Кере алмаған қылығын,
Мұрагерің
– құрығың,
Бакелің қалды құлының!
Жетім болар құдайға
Қай қылығы жақпаған?!
Тас қараңғы т
еңірек,
үш жетім қалды еңіреп,
Қол ұшын, енді, кім берер?!
Еңіредім, босадым!
Отыз үш-ақ, жасадың!
Қалды артыңда аңырап,
Құдай қосқан косағың!
Ақ тесегің салулы,
ақ керпесі жаюлы,
Қалай қидың аруды?!
Кеттің кімге тапсырып,
Құдай қосқан жарыңды?!
Маңдайынан бір еппей,
тербиелеп, түлетпей,
Қайтып қиып женелдің
үш қарғаңды шиеттей?!
Жан апаңды ұйытып,
омырауын иітіп
тым болмаса етерде
Таңдайды алмай жібітіп!
Аңыратып кеттің-ау!
Жан апаңды үгітіп!
Зар қақсатып кез жұмдың,
Берімізді ұмытып!
– Аташым – деп, аңырап,
Апашым – деп, аңырап,
енесіне жамырап,
Жас қозыдай маңырап,
Енді бізге кім келер?!
Қайтқан қаздай қаңқылдап,
Қырандайын саңқылдап,
–Аташым – деп, аңырап,
Апашым – деп, аңырап,
Боташым – деп, аңқылдап,
Екі кезі жалтылдап,
Нұрлы кезі жарқылдап,
Енді бізге кім келер?
Айналайын күнішім!
танау жарған иісің!
Апаң кімге береді
сақтап қойған сүрісін?!