Өлеңдер ✍️

(Оқтың төрткүлінде)

Ел құлап жатыр Үстірттен жаңа бауырға,
Мезгіл ғой мынау — өзіңді таппай қалатын.
"Қазанның тары талқаны" — қара дауылда
Шаншылып көкте қыран тұр қақпай қанатын.
"Жердегі тірліктеріңді... өздерің ойла..." —
Дейтіндей Қыран...
Ызғырық өкпені бүрген.
Құнжың да құңжың көп пенде,
Көздері — қойда,
Шаруасы қанша Бүркітте көктегі жүрген...
Шошытты ма, әлде, шіркіндер, боранына еріп,
Шалынды екен, а, қандайлық қыран күйікке?
Шаңытып жатқан шалғайды шолады келіп,
Шығынып шығып алған соң шыған биікке!..
Жасындай соғар шақ өтіп қыр киігіне,
Зар болып, бәлкім, қалды ма — бұлдырық,
Соңғы рет, әлде, шығып ап шын Биігіне,
Жердегі қыбыр-жыбырға қыр қылып тұр ма?
Шоламын көкті мен тағы көз қиығымен,
Тыңдағым келіп ынтығам Биіктің Әнін.
Білемін:
Қыран түскенде Өз Биігінен,
Көкірегімен көк тасты түйіп құларын!..
Атамыз — құс деп,
Берген боп бір қатар ақпар,
Құладын қалды қолатта керенау - ғаріп.
...Өлген қыранның Өлеңін Сұр жапалақтар
Өз тілімен бізге енді береді аударып...