Өлеңдер ✍️

Бұл — періште, — деп жүрген
Ей, бейшара Тектілік,
Көрем бүгін мен саған жын соққандай соқтығып.
Мен сенің де, себебі, Сайтан көрдім көзіңнен,
Сайтан көрсем болғаны айрыламын төзімнен.
Көзіңдегі сол сайтан бұтын былғап Пиғылдың,
Сені-дағы иықтап, "қалайсың?.." — деп ой қылды.
Құйынша ұйытқып кеудеңде —
Көреді де қытықтап,
Сен Сорлыңа жоқ төзім қас-қағымда бітіп қап;
Көрсете алмай содан да Арлы Ертеңге бір нұсқа,
Қосылып ап кетесің Бар ғаламдық қылмысқа.
Қосылмас ең қылмысқа —
Сиқыр Қайғы — сый Қайғы
Сенің Нәһән нәпсіңнің құрсағына сыймайды.
Айқай салар сол кезде тамырдағы қан байғұс,
Шырылдайды ұяттың жүрегінде Шамдай Құс.
Шамдай Құстың шырылы
құлағыңды қан-қан ғып,
Ит-нәпсінің ырылына жабысып ап Жалғандық 
Айрылғысы келмейді;
Көмек сұрап Малғұннан,
Несібе алып қалмақ ол
Бар ғаламдық қан-жыннан.
Қақаған қыс айналаң —
Түкірігі түрпідей,
Тоңған жанға барлығы тиеді екен Кірпідей.
Жүндібарақ Аспанның боз қылшығы бет тіліп,
Сүйек тұтқын жұлынын Аяз буған, Тектілік! —
Шыңғырасың сосын кеп, Сауға сұрап әлемнен,
Әруақтарға сиынып — Тоңып, үсіп бәрі өлген.
Бар ғаламдық Қылмыстың
Күнәһары — Тектілік!
Сенің арсыз дүниеде Даусың қалар көкке ұлып.
Ұлығанмен Аспанға —
ажырамас қарысып,
Ит-нәпсінің Ырылы
Алқымыңнан жабысып!..