Өлеңдер ✍️

Қасқыр ол аю шапса жөн-ақ еді,
Бүркіт те қасқыр алса жөн-ақ еді.
Қасқыр ол қойға шауып «ұран» болды.
Бүркіт ол қоян аулап «қыран» болды.
Қасқыр қой, не, ал тіпті, жарсын айғыр,
Қыран қоян, не киік алсын-ай бір,
Азусызды заңдылық жері екеуі,
Шындыққа адам бұл терең барсын-ай бір...
Хақ берді ойла адамға есті не ғып?
Бұлайша адам жалғаннан бөсті не ғып?
Қыран қасқыр, ал қасқыр арыстан ап,
Иттің итті жегенін естімедік.
Жергендейміз жағып шын өрлікті отқа,
Бүркіт алса қоянды ерлік боп па?
Қоян момын, қой момын, ал ендеше,
Қасқыр, қыран қай ісі өрлік бопты, а?!
Былай қойып көрсеткен Құран жолды,
Мақтайтыны қазақтың қыран болды.
Хақ алдында бермекпіз қалай жауап,
Көп наданға көкбөрі ұран болды.
Онсыздағы жетерлік бойда азабың,
Хақ таны, Құраннан ал ой ғажабын.
Қойдың жауы бөріні ұран тұтып,
Қыран мінез болмай-ақ қой, қазағым!