Өлеңдер ✍️

Дүние көз ұшында дөңгеленген,
Көңлімді баурап еді бала күннен.
Қол жетпес бір керемет, көз көрім жер,
Қызығып көкжиекке қарадым мен.
Ең алғаш тілегіме тізгін беріп,
Жүгірдім, көкжиекке жеткім келіп.
Ол маған, о ғаламат, жеткізбеді,
Тұрғанмен жердің шеті секілденіп.
Мен кеттім, сол кеткеннен сағым қуып,
Қайтсем де, жетем, дедім, белім буып.
Тапқаным бұл өмірден сонда менің,
Жақсы өлең, бар болғаны, жүзге жуық.
Ешкімге көрмесем де еміншектеп,
Заманның ыңғайына көндім ептеп.
Армандап, мен қаншама ұмтылсам да,
Көкжиек жеткізбеді шегіншектеп.
Жасымда сағым қуып ойнап едім,
Дариға, сол күндерім қайда менің?
Сенің де көп нəрсеге қолың жетпей,
Таңырқап отырсың ба, қайран елім?!
Сүйсініп бұл сөзіме күлгеніңмен,
Көп менің білмейтінім білгеніммен.
Алпысқа мен де келіп қалған екем,
Жете алмай көкжиекке жүргеніммен.
Қарамай жолда жаурап, тоңғаныма,
Қуандым елге жетіп қалғаныма.
Көкжиек жеткізбесе, жеткізбесін,
Үмітің үзілмесе болғаны да.