Өлеңдер ✍️

Қазақ өткен белестің бәрін де өткен,
Көріп те жүр жырақтар шаңын көптен ...
Қазақ жыры кешегі Тайбурыл ғой,
Шаба - шаба бүгінге талып жеткен.
Қобыланды гулетті, дүсір қақты,
Жермен шауып, аспанның құсын қақты.
Содан соң да, әйтеуір, талай тақым
Мініп жатты пыраққа, түсіп жатты.
Аққулардың қанаты қайрылғанда,
Құладындар қонбаған айдын бар ма?
Кетті ол қимай кісінеп арт жағына,
Қазтуғандар Еділден айрылғанда.
Жатқан шақта Замана қарбаласып,
Тегеуріні күш беріп жанға жасық —
Айқастарға арқырап кірді ол талай,
Махамбеттің тұсында тарлан ашып.
Жақпай жұртқа не ісі, не тілінен,
Қайтқанменен сұмдардан беті кілең —
Ұлы Абай да әбзелдеп мінген оны,
"Қамыс құлақ, шоқпардай кекілімен".
Кімдер келіп жатты ғой, кімдер өтіп,
Дүмі күшті пітінә Пірге Зекіп ...
Қайта ерттеді Сәкендер, Ілиястар,
Озып тұрып қолынан жүлде кетіп ...
 
Заман оған біресе бетін берді,
Сырт айналды кей - кейде, жетім көрді.
Оған әлі салып жүр талай ақын
Тау - шоқтығын қажаған не түрлі ерді.
Ақынсынып ауыр ой, дауыл жырлы,
Талай тақым ырғалып, жауыр қылды.
... Сол дүлдүлді түсімде көрдім кеше,
Ер - тоқымсыз жануар шауып жүрді.
Болмаса да еліме ылаң келген,
Бөкен безген даладан, құлан желген —
Ұстап алып пырақты, ерттеппін мен:
Қалған мұра бабадан — құранды ермен ...

1982 ж. Алматы