Өлеңдер ✍️

"Байтаба белбеу орамай,
Кәнеки, шыққан ұшпағың?
Деңмент белбеуге қарамай,
Ұстаған қайсы пұшпағың?
Бабаңның ұғын арманын,
Жоғалтпа, — дедім, — сырт күлер
(... Белбеудің қайда қалғанын
Бүгінде сары жұрт білер.)
Есі бар іні тыңдайды
Ағаның айтқан ақылын.
Есуас іні қыңбайды,
Тәйт! — деуге жетпес батылың.
Заманың Жаңа.
Не қылсаң
Өзің біл! —
Киме бөз көйлек.
Белбеуді қайтер тағынсаң,
Бабамды көрген көз ғой деп.
Атадан қалған ақ таяқ —
Қадірін білсең мүліктей.
Белбеуді, тіпті, тақпай - ақ,
Тұсыңа ал да іліп қой!
Өкпек жел қармап бүйірін,
Жүргенде маңып жоқ қарап —
Соққан-ды бабаң иінін
Сом күміспенен соқталап.
Көненің көзі құртары, —
Әйлеңкес, нәйлу, есер көп.
Қалдырмап па еді, ұрпағым
Бос белбеу болып өсер деп?!" —
Осылай кәрін тікті ағам,
Көп сөзді қозғап көнеден.
Сол кезде түкті ұқпаған
Түйсіксіз едім не деген?!.
Ағамның кейпі қынжылған
Соққанда сонша салмақпен —
Үзілгір менің ұнжырғам,
Үзіліп кетпей қалды, әттең!..
Түсімде —
Жұртта жиырылып
Қалған сол белбеу соқталы,
Сарыүйек жыланша иіріліп,
Жүреді ылғи шаққалы ...
1986ж.
* * *
Маңғыстау елі — ғұрыпты,
Мақамы сіңген негізге.
Мені алғаш шомылдырыпты
Маржанды түпсіз теңізге.
Бастырып қаз - қаз жүргізді,
Бапкерім небір бар екен. 
Сипады талай маңдайдан
Саһада, абыз бабалар ...
Сырларын шертті әр жайдан
Сыбырлап апа, ағалар.
Санатқа қосып төтеннен,
Сан тарау жолдар ақты алдан.
Сағымды атамекеннен
Сапарға алғаш аттанғам.
Аспаққа арман құзынан
Астана жаққа келгенде. —
Аралдың асқақ қызына
Арзу боп қаппын мен демде.
Талапқа талғам — әр қосқан
Толғадым жырды қалқаға;
Таптым мен әзіз сан достар:
Торғайдан, Алтай, Арқадан.
Жайнаған жаздай күйдірген
Жақыным көрдім бәрін мен.
Жақынның бәрін сүйдім мен
Жалынмен, әппақ арыммен.
Ұстарды тілім, ұшталды,
Ұстаз көп жанға гүл еккен. —
Ұнатам Қазақстанды,
Ұл-қызын сүйген жүрекпен!..

15.04.1983 ж. Алматы