Өлеңдер ✍️

I
Уа, Мұқағали, әз ағам!
Сан ғасырлар бойына
Қоныс еткен қазағым
Осынау байтақ мекенді
Шарлау еді қалауым.
Жер көріп және ел танып,
Барлау еді талабым.
Арман еді қашанғы –
Топырағына тәу ету
Өзіңдей асыл ағаның.
Қалауым шынға айналып,
Орындалып арманым,
Сенің туған жеріңе
Тиді бүгін табаным.
Бұл тұрақты мен де енді
Өлеңмен жырлап бағамын.
Қарсы алды бізді Қарасаз
Құшағын жайып аялы.
Шалкөдең жатыр шақырып
Жалғаған тауға аяғын.
Табиғат, мұнша жомарт па ең
Сыйлаған алуан бояуын?
Емізген мейір қандырып
Енесіндей даланың –
Тасыған Қара өзеннен
Тараған бұлақ – әр ағын.
Бейне бір әсем әншідей
Қырнап ап желмен тамағын,
Шырқайды шілік сазымен
Тербетіп дала дарағын.
Төсін де көк шөп орапты
Көктемнің беріп хабарын.
Талдары анау жайқалған
Сіміріп бойға самалын.
Оқысам әр кез өзіңді
Осы көркем бейнеге
Келуші ед ылғи қарағым.
Енді, міне, жырыңды
Жеріңнен сенің табамын.
II
Азамат ең, аға, сен!
Сезсең де қанша қиындық,
Шегінбей кейін бір адым.
Көтерген көрмей бұйым ғып
Тағдырдың талай сынағын.
Жықпай өткен тірліктен
Үміті мен шыдамын.
Алдағы асыл арманға
Жалғаған мақсат-мұрадын.
Ақын едің, аға, сен!
Шабыттың жаққан шырағын,
Кие тұтып Құрандай
Тағынған жырдың тұмарын.
Жаралған саған егіз боп
Поэзия – сыңарың.
Асырып толқын арнадан,
Тасытқан сөздің бұлағын.
Асау ағыс үніне
Түргізген көптің құлағын.
Сарқылмас сусын сипаты
Сендегі асыл мұраның.
Жырға жерік жүректер
Қандырған әр кез құмарын.
Маған да бүгін бұйырған
Нәсібі шығар Құданың,
Жазыпты тағдыр маңдайға
Көруге ақын тұрағын.
Осында тұрып өзіңе
Тілеймін Хақтың шуағын.
Рухыңа арнап оқылған
Қабылы болғай дұғаның. 
Я, Жаратқан тәңірім!
Жыр етіп толғап зар үнін,
Танытқан елге дарынын
Қазақтың ақын нар ұлын
Қолдағай жар боп әмірің.
Кең қылып мәңгі қабірін,
Түсіргей нұрың, жарығын.
Әумин!