Өлеңдер ✍️

Анна Ахматовадан

Дүйсенбі. Жиырма бірі . Қараңғы түн.
Уақыт сырғиды,
Ал, Астана тыныштықта мүлгиді.
Жалқаулықтың бал-шәрбатын шайқап ол,
Махаббаттың бар екенін айтады ол.
Жалығу ма, жалқаулық па – беймәлім,
(Тылсымды ашар болмай қалар кейде әлім).
Бірақ, бірақ махаббатқа табынып,
Пәк сезімге жатады әр кез жағынып.
Шайқап ішіп сезімдердің шарабын,
Күтеді әр кез кездесудің алаңын.
Көңілдегі көрсоқырлау үрейі-
Махаббатты балталайтын дүлейің.
Сондай сәтте жүрек айтып азабын,
Шертері анық махаббаттың ғазалын.
Содан кейін құпия әлем ашылып,
Мынау әлем қалар бір сәт басылып.
Махаббатқа маталғаным енді анық,
Ғұмыр бойы қалдым соған бас ұрып...