Өлеңдер ✍️

Осы ма еді тірліктегі «сый» маған,
Тағдырым-ай!
Айылын еш жимаған.
Жақындасың – созсам қолым жететін,
Бірақ...
Саған қолым жетпей қиналам.
Күнін кешіп жүрсем-дағы арлының,
Неге, құдай, мен бақытқа жарлымын?
Өзгелерге өмір беріп өзгеше,
Махаббаттың маған арттың бар мұңын.
Шамырқансам – кешір мені, шартарап,
Жүрмін әлі мұңның жүгін арқалап.
Саған, жаным, жеткен кезде
Тосын күш
Жігерімді жібереді жаңқалап.
Өзегіме өртін құйған өмірім,
Табаныма тосып тұрған шөгірін.
Жанарымнан жас тамады, еріксіз,
Қан жылайды көңілім.
Жылындырған жанымды әр кез жыр-демі,
Бақыт!
Менен салдың ба аулақ іргені?
Жалғыз ғана сүйгеніме әлемде,
Өкінішті – қолым жетпей жүргені.
Ғашықтарға ғаламат боп жеткен сыз,
Білем, білем.
Мендік ғұмыр – көктемсіз.
Көз жасыммен хат жазайын, тыңдашы,
- Жүре алмаймын тек сенсіз.
Айналайын, арманымның аңғары,
Қатал ма, әлі, махаббаттың заңдары?
... Бөлісіп ем, көтере алмай қайғымды,
Өшіп қалды бұл қаланың шамдары?..