Өлеңдер ✍️

Мен сендерді алдамаймын, адамдар...
Төлеген АЙБЕРГЕНОВ

Құпиямды айтайыншы, саған бар:
Ақын едім, өмір мәнін бағамдар.
Тағдырымнан тепкі көріп жүрсем де,
«Мен сендерді алдамаймын, адамдар»!
Қашаннан-ақ қасиеттің пәрмені ем,
Алдамаймын!
Егіз туғам арменен.
Шағынарым, табынарым – жыр еді,
Түнектерде жалын болып жанды өлең.
Даралардың дастан етіп жақсы ісін,
Адалдықтың аяладым ақ құсын.
Мейірімге шөліркеген жүрегім,
Ізгіліктен өз орынын тапты шын.
Көңіліме көрік берген кең далам,
О, адамдар!
Алдамаймын!
Сен маған.
Адамзатты алдамауға шақырған,
Төлегеннің қарындасы мен болам!
Жалғандық – от.
Жақындама отқа тым,
Алдамаймын!
Оған менің жоқ хақым.
Тура жолдан тайып кетсем егерде,
Тәңір маған тапаншасын оқтасын!
Өмір – осы, жыласам да, күлсем де,
Мақсатымның мән-маңызын біл сен де.
«Мен сендерді алдамаймын, адамдар»,
Алдамаймын!
Сан алданып жүрсем де...