Музам болсаң айқара ашқын есікті,
Қайғымсың ба?
Әкел маған несіпті.
Селдетемін, ойнатамын жай отын,
Тербетемін мына ғалам-бесікті.

Қайтем енді?
Осындаймын.
Сондаймын,
Үскірік пе?
Жібере бер, тоңбаймын.
Бірақ кейде өзгелердің қайғысын,
Өз қайғымдай көремін де – сорлаймын.

Қарсыласам тағдырымның кәріне,
Күле бергін, қарамаймын әліме.
Бірақ, бірақ...
Мынау ақ зер әлемде,
Жауаптымын бәріне!

Жауаптымын тыныштыққа, мүлгіген,
Жауаптымын – жұлғызбаймын гүлді мен!
Аналарды алақанда аялап,
Сәбилердің шаттығымен бір жүрем.

Өмір сырын барлық адам ұққанша,
Қасіретті қасиет кеп жыққанша,
Бейдауаның беті қайтып, бұққанша,
Жауаптымын – шыбын жаным шыққанша!

... Ұстап көрші, тіршіліктің тамырын,
Не әкелді, сенің айтқан әмірің?
Жауапсыздық...
Сәл қаттырақ айтқанда,
Қазу деп ұқ, келешектің қабірін...

Жауаптымын...