Өлеңдер ✍️

Жаһаннамның жойқын суы тасып ед.
58.
Есіңізде бар ма әлі,
Жазықсыздың жанындағы қасірет.
58 – сұм-тағдырдың тұзағы,
Бейбіт күннің шырқын келіп бұзады.
Жарқын өмір тұрғанменен жарқырап,
Басылған жоқ ол жылдардың сызы әлі.
Дала төсін жаралаған сан қабір,
Тарихымның тәніндегі таңба бұл.
58 – бейдауа бап, емі жоқ,
Тартатұғын кінәсі жоқ жан жәбір.
Дүр сілкініп жатты дала, таныс бақ,
Ақберен ұл ақиқаттан қалыс қап.
58 еңіретіп елімді,
Түнек басты тіршілікті қарыштап.
Сол заманның сорын бір сәт ойлашы,
58.
Қасіреттің қоймасы.
Осы баптың аты шықса, сол кезде,
Ағайынның батпайды екен бойға асы...
Жазықсыздар!
Құлағандар жарға олар,
Белгілерің – алаулаған ар болар.
...58!
деп айқайлап қалып ем,
Қарқылдады қорымдағы қарғалар...