Анекдот, әзілдер ✍️

Баяғыда ақын Қуандық Шаңғытбаев (1925– 2001) пен драматург Игорь Саввин киностудияда бірге қызмет жасапты. Екеуі үнемі бірге жүретін төс түйістірген достар екен. Бірде қаттырақ “тойлаңқырап” жіберіпті де, екінші күні бастары мең-зең, моншаға түсіп жазылмақ болады. Сүйекшідей сүйретіліп моншаға келген оларды сол жерде Сырбай Мәуленов көреді. Екі досқа жаны аши қарап тұрып, Сырағаңның моншада шығарған өлеңі мынау екен:

– Қуандық тауып Игорьді,

Моншаға әкеп күйдірді.

Қайта-қайта уқалап,

Жон терісін и қылды.

Сыйлап салқын сырамен,

Тас тамырын идірді,

Арақ беріп артынан,

Ақыл-есін жидырды.