Өлеңдер ✍️

(О. Бөкейге)

Сағынған ақ шашты Алтайдың солғын денесі.
Сен кетіп қалдың да - егесі.
Сарғайып күтуде тауың.
Суреткерінің әлі көз алдында елесі.

Аһ ұрар кейде, шақырар, келмейсің бірақ,
Ақ өлең бермейсің құрап.
Алтайдың сағынышын кееп,
Ай сынды неге аспаннан көрмейсің құлап?

Ғайып боп кеттің, ұйықтап, тұра алмай кеттің.
Ғасырды-аау сүре алмай кеттің.
Ғашық-ең биікке сонаау,
Ғарыштамысың, жаны азат қырандай тектім?

Ысқырық желді өр таулар іздер қысы да,
Ысылдап іздерді ұшыра.
Ымыраға да келмей,
Ырымдар сонда, -дұға ет- деп, бізден құсына.

Найқалып гүлдер нақыштап, көктем де келер,
Наурызға жеткенде кемел,
Нар тауың сені есіне алар,
Насардан түрлі төселсе көкпеңбек еден.

Ылдиға құлап төбеден "Қатын" суы да,
Ырғалар алтын шұғыла.
Ыстықтап өзіңе келер,
Ындыны кеуіп "Қатынға" халқың шұбыра.

Шынында сені тау сынды сағынған Мен-ем,
Шарқ ұрып ауылдан келем.
"Шыңғыстай" шақырып жатыр,
Шырайлы Шығыс шынарлы қабылдар мені ел.