Өлеңдер ✍️

Көңілсіздік жаулаған сиқым күзгі,
Түн ішінде құлазу...

Ұйқысыздық...

Бүгін тағы біреуде өшім қалып,
Сәл мұңайдым өткенді есіме алып.

Кейде мұңым жанымнан үркігендей,
Айна алдында отырмын кірпік ілмей...

— Тәңір, кімді жаратқан мұңсыз етіп?
— Бұ жалғаннан кетем бе үнсіз өтіп?

Көзім сүзіп күмән мен ақшыл ойға,
Терезеден телмірем тақсыр Айға.

Түннен ауып, сезімге тұнады ішім,
Өлең ғана – өмірлік жұбанышым.

Мейірлене тарайды көзімнен нұр,
Ғашық жанның бәрі де — сезімге құл.

Түйсік сезіп, бір ғана білетінім:
— Ести алады екенмін "жүрек үнін"

Жанарымның ішінде аласарып,
Шақырады қай жаққа қала шамы?..

Жиегіне жасырын Өлең қонған,
Үнсіз қолын бұлғайды керең жолдар...