Анекдот, әзілдер ✍️

1956 жылы ақын Қайнекей Жармағамбетов белгілі бір себептермен партиялық сөгіс алып қалады. Арада біраз уақыт өтіп, бірде қалбалақтап асығып көшеде келе жатса алдынан ақын Мұзафар Әлімбай кездесе кетеді.

- Қайда асығып барасың? – дейді Мұзағаң.

- Ойбай, атама... Баяғыдағы сөгісімді алдырайын деп обкомға безектеп бара жатырмын, – дейді Қайнекей.

- Ондай болса, қалтаңда ақшаң бар ма, бата берейін? – дейді Мұзағаң.

- Бар! – деп Қайнекей балаша қуанып кетіп, он сомдықты ұсына береді.

Сонда Мұзағаң қолын жайып, көшенің дәл ортасына тізерлеп отыра қалыпты да, сөгіс алған досына былай деп бата беріпті:

– Бердім саған батамды,

Кешірсін обком қатаңды.

Қатыныңды жылатып,

Пәмиләңді шулатып,

Көтере берме көрінен

Кәрі аруақ атаңды,

Әумин!