Бірде Әбілахат Еспаев өзінің өскен жері – Жамбыл облысындағы Мерке ауданына қонаққа барады. Меркеліктер “композитор жерлесіміз келді!” – деп, Әбілахатты жақсылап күтіп, үстіне су жаңа финн кәстөмін кигізіп жібереді.
Алматыға келген соң да Әбілахат әлгі жаңа кәстөмін үстінен тастамаса керек. Әйелі Назым: “Ахат-ay, бұндай кәстөмді күнде киіп тоздырмай, тойға, сыйлы жерге барғанда ғана киіп, сақтасаң етті”, – деп өтінеді. Әбілахат оған көнбейді: “Жо- жоқ, Назым, бұл маған халқымның берген киімі, сондықтан мен оны күнде кимеуге хақым жоқ”, – дейді касарысып.
Бірде Әбілахат радиодағы жұмысынан түнделетіп шығып, аздап қызара бөртіп үйіне келе жатқанда, бір бұзықтар бұрышта аңдып тұрып, жаңа кәстөмін шешіп алып кетіпті. Сөйтіп Әбекең үйіне жарым-жартылай жалаңаш, ағараңдап ішкиімшең кіреді ғой. Кірген бойда, көзі алақандай боп, шошып қалған әйеліне:
- Назымжан, абыржыма! Халқым өзі киіндірді, өзі шешіндірді... Онда тұрған не бар!– депті де, төсегіне қисайыпты.
Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter