Өлеңдер ✍️

Жақсы көрген екен анам, мені шын.
Барымды да аямадым сен үшін,
Шөберенің май жаладың қолынан,
Немерең де жегізді ғой жемісін.
Ауылыңды аулақ салмай, ел іші,
Жанын беріп еңбек еттің ел үшін.
Менің әрбір жетістігім анашым,
Сенің арқаң, сенің ғана жеңісің.
Сарқылмайтын байлығымсың, кенішім.
Нәрін берген,
Барын берген мен үшін,
Өзің еккен алма ағашың иіліп,
Ұмсынып тұр, бізге ұсынып жемісін.
Өмір өзен, ағысты екен өткелі.
Көз алдымда елестейді өткенім.
Күздің суық жаңбыры да жылап тұр,
Жерде қайғы, қарауытқан көкте мұң.
Қамқоршым-ай,
Қорғаным-ай жанашыр!
Шаршап жүрмін,
Аңсап жүрмін, анашым.
Анасынан неге айырдың баланы?
Баласынан айырмашы анасын.
Сорың қайнап жатса дағы ішіңде,
Болды жарар,
Еңсеңді енді түсірме.
Өңімдегі кездерімді сағынам,
Жан анамды көрген сайын түсімде.
Болды жарар, өмір енді жылатпа.
Төтеп бердім сан қилы бір сынаққа.
Нанын берді -Немереме апар – деп,
Анам байқұс жүр екен-ау жұмақта!