Өлеңдер ✍️

Пошатай деген атамды,
Білмеген жан жоқ, қариді,
Жетім, жесірді қолдап бір,
Аралап жүрген әр үйді.
Жалған екенін ұқтырған,
Сол атам еді, пәниді,
Бақ қонам десе, қонады,
Аралап жүрер әр үйді,
Тектіктілік пенен ептілік,
Нар туған ұлын таниды,
Баланың болмас бөтені,
Әкелеп тұрса, бәрі игі,
Бәйгеге тұлпар шаптырса,
Жүйрігін сыншы таниды,
Қазағым текті халық қой,
Көпшіл ғой оның, жаны игі,
Дөп басып білген осы ел,
Арапқа дейін, пәниді.
«Ақылес» деген қазақ ол,
Трояға тіккен қара үйді.
Жанашыр, аңғал қазағым,
Тірлігің жүрек қариды,
Елімді ойлап жүгінсем,
Болады ісім, әлі игі,
Жақыным жат боп кетсе де,
Қалың ел жақын таниды.