Өлеңдер ✍️

Берейінші күзді мына суреттеп.
Қысыңа да жеткізетін сүйреп кеп.
Жапырақ та тағдыр тағылым сияқты,
Жерге түсер ирелеңдеп, билеп кеп.
Бұл жапырақ баламасы тағдырдың.
Жайқалдың сен,
Жас жапырақ сән құрдың.
Күз келгенде сабағынан үзілген,
Өмір деген,
Тап осылай жан құрбым.
Шабытымның бітелмесе бұлағы.
Талай-талай өр өлеңдер шығады.
Өлең ғұмыр,
Жан- жарамды емдеуші,
Ақындардың астындағы пырағы.
Сөнсе дағы адам, ғұмыр, шырағы.
Игілігі шежіреде тұрады.
Жын өмірден, шын өмірге баратын,
Пенделердің сонда дейді, тұрағы.
Тағдыр салып алса дағы тезіне.
Тыңда құрбым,
Құлақ салшы сөзіме.
Адамзаттың тек есімі қалатын,
Өмір деген,
Абыз жазған шежіре.