Өлеңдер ✍️

Безенбесе, безенер үйі өрнекпен,
Сол шаһарға басымды ием көптен.
Жұпар аңқып-мамырда, ақшам туса,
Жайнайтын неонды отпен.

Жан-жағыма қарауға үлгермей көп,
Өз босағам өзімнің іргем ғой деп.
Асқақ келе жатушы ем, жермен емес,
Аспанмен жүргендей боп.

Көше бойлап қаз-қатар өріктері,
Тауса алмайтын гүлдерін төгіп, тегі.
Қазірде ол ғажайып бір заманда
Мұнан да көрікті еді.

Жүгіртемін мен оны енді əр саққа,
Түтінінен сейілтер желді аңсап та.
Өркендеді, қанша өсті, əсемдігі
Жетпеді сен бар шаққа.