Мал бағып тыныштықта жүрдік елде,
Аңсадық еркіндікті туған жерде.
Күн туып ер басына, ел күйзеліп,
Көз сүзіп көрінгенге болдық пенде.
Топталып алға түстік қайырғанда,
Зарықтық туған елден айырғанда.
Тендік жоқ, тепкі көріп күйзелеміз,
Батады намыс — арға, қайғы — жанға.
Бар қару — қолда күрек, жер қазамыз,
Халықпыз "бұратана" бар жазамыз.
Айдайды қамшы үйіріп городовой,
Тартқан бұл надандықтан бір сазамыз.
Қолымда қаруым жоқ жауға ататын,
Панам жоқ жан сауғалап қарманатын.
Атайды "бұратана" халықтар деп,
Жанға осы үлкен қорлық шын бататын.
Күн осы, бізден хабар күткен ауыл,
Күйзелме, қайрат жина ана, бауыр.
Бізге де теңдік тиер күн тілейміз,
Құтқар деп өгейліктен мынау ауыр.

1916