Өлеңдер ✍️

«Анаң саған сәлемдеме салыпты»,-
Деген еді жолдасы,
Әйел оған қатқыл сыңай танытты:
«Адам өзі істемейтін сол басы!
Өмір заңын түсінбеген жан әлі -
Ойламайды деп: мен қандай күйдемін?!
Алты сомға сатып алып салады
Үш-ақ сомның үйрегін.
Дейміз ылғи: Біз үшін сен шашылма,
Бізде бар ғой бәрі де!
Жанашыры болмаса да қасында
Қарамайды ешқашан өз әліне.
Біздікі ғой өзімізге жетеді,
Бәрі де бар, мол бүгін.
Сәлемдеме салған деген не теңі,
Өз пайдасын түсінбейтін сорлының!?»
- деп, анаға әйел сонда кіжінді,
Кеткендей-ақ сонда өші.
«Тыңдашы өзің, жөн бе осы?!
Сәлемдеме үшін ана айыпты
Бола алмайды тіпті де.
Деп білсе де ол: Қызым әбден байыпты,
Санама оның махаббатын біттіге!
Іренжімей,
Сәлеміне жүрші ұйып,
Сонда бәлкім кірлі көңіл аршылар.
Өз қолынан тамақ беріп,
Бір сүйіп,
Бір көруге, қайдан білдің, зар шығар.
Қайдан білдің?!
Қайдан білдің сен мұны,
Білмей тұрып неге түстің егеске?!
Аналардың мұқалмайтын ерлігі
Махаббаты емес пе?!»