Өлеңдер ✍️

Экран алды,
Отырдың көзіңді алмай,
Алай-түлей түтеген оқ-бораннан.
Шырқырады бір сәби төзім қалмай,
Қар үстінде анасы отқа оранған...
Алай- түлей оқ боран ышқынады,
Көгілдір экран алды тым-тырыс тек...
Бір ғана өксік көмейде қыстығады,
Оқ-боран улы зәрін жұлқына үстеп...
Сен кенет мама дедің,
Түрің кетіп,
Шошынған үніңменен түршіктіріп.
Бір қадам жерге – саған әрең жетіп,
Жығылдым,
Мен де орнымнан ыршып тұрып...
Көзіңнен ыстық жасың саулап ағып,
Мойнымды орап алды білектерің.
«Қоя ғой, қорықпа!» –деп қаумаладық,
Сананы осып түсіп шыр еткенің...
Ой-көңілден өзге жай кетті де еріп,
Отырдық, ұзақ бақылап реңіңді...
Экрандарда қалсын тек деп тіледік
Сол сурет түршіктірген жүрегіңді...