Өлеңдер ✍️

Әйелдің, бар ғой, көрдің бе жақсы көргенін,
Тіл ұшыменен тіршілік дәмін бергенін.
Өліп те талып өмір сыйлаған сол әйел,
Көрдің бе сосын өсек-ғайбатқа ергенін?
Әйелдің, бар ғой, көрдің бе тылсым қылығын,
Жан сарайыңды хан са
райындай тазартса,
Хақ емес пе еді ханнан да биік тұруың?!
Сүттен ақ, оның судан да таза кезінде,
Қасиетін күзет, кірпікті қақпа, көз ілме!
Батырларыңның құдай боп кетер сәті сол,
Батырларыңның жағасын жыртар езің де!
Ынтықтығынан сылқ етіп «өлген» сәтінде,
Өмір мен өлім өліарасы сол нәтінде
«Тірілте көрші, тірілте көрші» дер ме едің,
«Бәтірекесі, бәтірекесі, бәтірге».
Тамырынан лыпып, қан тамған сәтін көрдің бе,
Сұрамай сенен ант алған сәтін көрдің бе?
Өз қабырғаңнан жаратқан әйел әуелде
Қамырын таппай қаңтарған сәтін көрдің бе?!
Әйелдің, бар ғой, көрдің бе жараланғанын,
Көрдің бе сонда әлгінің бәрі жалғанын?
Ілбішінге ұқсап жазылмайтұғын жарасын
Көрдің бе қалай көрсетпей жалап алғанын?
Алданған сәтін, аһ ұрған сәтін көрдің бе,
Қайғырған сәтін, қапылған сәтін көрдің бе?
Тастағы қына, шөптегі шықтай дірілдеп,
Артынан оның ақылман сәтін көрдің бе?
Көзінде жасы, сөзімен қарғыс айтпай-ақ,
Дүниеде сенен аяулы жалғыз жоқтай-ақ,
Әйелдің, бар ғой, көрдің бе жақсы көргенін
Тіл ұшыменен тіршілік дәмін бергенін...