Өлеңдер ✍️

«Көктоғайда» ауыл...
Көрші қыстап
Сіздің үй менен біздің үй бірге,
Аяқ-табақты аралас ұстап,
Тату да тәтті, құтты боп ірге...
Құлындай ғана шағыңда сенің
Тұлымдай ғана шашың бар еді-ау.
Қатар ойнаған қарындас едің,
Әлі бір гүлің ашылмап еді-ау.
Сенің де апаң қолы ашық адам,
Менің де апам төгіліп, тасып.
Ақжарқын көңіл жарасып әман,
Ас түсіретін таласып асып.
Сіздің үй менің сыңайымменен
Бәйек болатын бірге жүгіріп.
Біздің үй сенің шырайыңменен
Ашсаң – алақан, жұмсаң – жұдырық.
Еліктей орғып жасқанамыз біз
Биік көңілдер баурайына.
Немене, біздің қас-қабағымыз
Біздің үйлердің ауа райы ма?
Қар жауды бір күн,
Айтары жоқ-ау.
Айнала аппақ көз нұрын алған.
Сырғанық теуіп, қайтарда жаяу
Тоңғанымды мен сездіріп алғам.
Екі ұшық ойдың бір көгеніміз,
Бар сияқты еді бүркегеніміз.
Бар сияқты еді бір қызығымыз,
Бір қызығымыз – бір көреріміз.
Әттең-ай, әттең, ерте кеп көктем,
Ажырап кетті іргелеріміз.