Өлеңдер ✍️

Көктем, көктем, көкірегіңе кіремін,
Қайта туғыз, қайта тірілт, айтпашы оны.
Бір өлім.
Егделіктен, қарттықтан да қорықпа,
Он жетіге оралсаңшы, жүрегім!

Ай қараңғы, жұлдызы да жоқ аспан,
Бақалар жүр башпайымен бал ашқан.
Менің жаным көкжиекпен астасты,
Пенделіктен безе қашты адасқан.

Мені көріп Ай, жұлдызын жиды аспан,
Неткен өмір, даналықтан ми қашқан.
Ей, ғажайып еркін өмір, қайдасың,
Қайда кеттің бұл дүниеге сыймастан?!

Жүрегімді кел аймала, жарық нұр,
Мен сыймайтын өлшеп-пішкен қалып тұр.
«Зайда қызым егде тартты» деп күліп,
Мен сүйетін сәби мінез халық жүр.

Барлықса да жабы тартып көк дөнен,
Қашып барам егделіктен, егде емен.
Кербалада қалар ағзам шашылып,
Мәңгі бақи махаббатқа шөлдеген!