Өлеңдер ✍️

Мен Өлеңді аяймын. Сендер кімді?
Алдына оның барасың жылап қалып.
Тағдырыңнан теперіш көргеніңді,
болмағанын тірлігің тұрақталып.

Тағы айтасың жаныңда бір Мұң барын,
сыздайтынын кеудеңді жарып оның!
Түз-өмірдің тағылау тұрғындары,
тап осылай іздейді бәрі жоғын.

Жөргемінде алысқан, жарысқанның,
мен қиналсам жұтатын Дем ең соңғы –
еліктейін осылып арыстанның,
азуында бара ма Өлең сорлы!

Болсын дей ме, лайым, тоқ бөрісін –
ағызғанда қанынан ғазал-бұлақ,
көкпар қылып тартқанға көк терісін,
ақ көңілі аспаннан қарар жылап…