Өлеңдер ✍️

Ай қараңғы, күн бұлт кешесі мен
Сайтан көрдім Саинның көшесінен.
Сайтан көрдім би билеп отты айналған,
Қара түнде көздері шоқтай жанған!
Сайтан көрдім сандарын сабалаған,
Əр дарақтың түбінде балалаған.
Көзді арбайды,
Ымдайды,
Қас қағады,
Жанарымен жадылап тастағалы!
«Көрсең, осы, – дегендей, – мүсін, денем»
Көздерін-ай сайқалдың ішіп-жеген!
Тар лыпадан шыға алмай бөксе, белі,
Тақылдайды тас жолда өкшелері.
Ерінінде емексіп мысқыл, мазақ,
Жанарынан ұшады ұшқын ғажап!
Жетегіне көндіріп небір дөйді,
Желіккірдің етегін жел үрлейді.
Серісінген Серкені Ешкі алдайды,
Есекдəме еркекте ес болмайды:
Қалқаларға – бояған шаш, тырнағын
Түсіп жатыр топырлап Қасқырларың!
Азған азбан несі айып Сайтанға ерсе?
Азынайды айғыр да байтал көрсе…
Адыра ғап күндіздің күллі азабы,
Таң атқанша қызады түн базары!
…Ай қараңғы, күн бұлт кешесі мен
Сайтан көрдім Саинның көшесінен.