Өлеңдер ✍️

Күмəнім жоқ –
Асады күнə бастан!
Кімді көрдің Құдайға құлақ асқан?
Өзегіме өрімтал құрт түскелі
Өзіме-өзім келемін ұнамастан.
Өзімді-өзім тап басып, танығалы
Қамкөңілім Қараспан жамылады.
Жаратқанның алдында жазған басым
Қашан, қай күн ағынан жарылады?
Жанды жегі,
Кеулейді ішімді ірің.
Ұясынан үркітті құсымды кім?
Жұртта қалған немедей жұтқа ұшырап,
Қыңсылайды кеудемде қысыр мұңым.
Жұмбақ арман жылатқан жесірдеймін,
Құмда қалған керуеннің көшіндеймін.
Жаратқанның дауа іздеп дəргейінен
Қай күнəмді кеш деймін, кешір деймін?
Күнəм қалың,
Титтей де күмəнім жоқ!
Жайлап алған ішімді ылаң, індет!
Көк жүзіне көз сүзіп, телміремін
Жаратқаннан кешірім сұрағым кеп…
Сатып алған аурудан кім айықты?
Өзімді-өзім жек көрсем, кім айыпты?
Қара басын хан қылған қайманаға
Қандай жаза, Құдай-ау, ылайықты?
Күмəнім жоқ –
Асады күнə бастан!
Кімді көрдің Құдайға құлақ асқан?
…Жаратқанның көзіндей,
қайда барсам,
Кірпік қақпай, міз бақпай тұрады аспан.