Өлеңдер ✍️

Көрген түсі жақсылыққа жорамал,
Таңнан тұрып оятатын жоқ анам…
Жалғыз аяқ қара жолға түсіп ап
Мен де бір күн көкке сіңіп жоғалам.
Періште емен,
Пендеңіз де емеспін –
Еміс-еміс еске түсер Елеспін.
Көктемеде қызыл-жасыл гүлдермен
Қырқасына өніп шығам белестің.
Мен анамның,
Анам менің аңсарым.
Арман, мұңы осы шығар баршаның.
Қайтқан құспен қайта келіп қалар деп,
Қарай-қарай көкжиекке шаршадым.
Болмашыға қуанған да жұбанған,
Баламын ғой ана алдында тым аңғал.
Қайтер едім,
Толған айдай толықсып
Түн ішінде шыға келсе тұманнан?!
«Анам, – дер ме ем, –
жаным, анам, жан анам,
Жай- күйіме Сіздей кім бар қараған?
Сізбен бірге бұл жалғаннан жоғалам,
Сізбен бірге бұл жалғанға оралам!..»
О, Жаратқан!
О, Құдірет!
О, Алла-ай!
Ақ жаулығын қалдым тағы көре алмай,
Анашымның ақ жүзіндей дөңгелеп
Ақ тұманға қайта сүңгіп жоғалды Ай.
Жүрегімді жөргегіндей ораған
Əлдеқайда қалқып ұшты орамал.
Жан-ділімде қалып қойды жалғыз үн:
«Айналайын, айбозымым, бол аман…»
…Көрген түсі жақсылыққа жорамал
Таңнан тұрып оятатын жоқ анам.
Жалғыз аяқ қара жолға түсіп ап
Мен де бір күн көкке сіңіп жоғалам…