Өлеңдер ✍️

Көрінсе əзірейілдей ақ самайым,
Мен неге зарламайын, қақсамайын?
Қалуым қалтарыста жиіледі
Таусылған насыбайы шақшадайын.
Сезімді төзім тежеп, қарғыбаулап,
Жатқандай бас жақта да қар қылаулап...
Баулыған тастүлектей күні кеше
Аулынан көп қызықтың қалдым аулақ.
Арбайтын алдарқатып мұқым жанды
Дүние сылқым сайтан сықылданды.
Қып-қызыл шоғы сөніп темекінің,
Орнында түкке алғысыз тұқыл қалды.
Құдайым қай тілекті қабыл алды?
Жүйріктің қай бəйгеде бағы жанды?
Апталған ай нұрымен алдаспанның
Бүгінде сарғыш тартқан сабы қалды.
Тал түстен ауған шақта күн бесінге
Жүрегім сонша неге мұң кешуде?
Жабыны жарылқағыш жандайшаптар
Жүйріктің қызғанып жүр жүлдесін де.
Ақ жүзі жарқылдаған алмас едік...
Енді не болар екен жанға серік?
Кеудемнің жалғыз ғана жарық шамы,
Жалп етіп сен де бір күн қалма сөніп...