Өлеңдер ✍️

Көрсем екен тезірек Көктем басын,
Көзіме оттай басылып бөктер жасыл.
Оңды-солды бишігін сілтеп қалып,
Көкорайға түссе екен көктен жасын.
Құласа екен құлқымен егінге Күн,
Жыласа екен дүние ебіл-дебіл.
Көрінсе екен мұнартып көгім менің,
Емінсе екен құмартып ерінге ерін...
Қыс қылышын сүңгітіп қынабына,
Тіл бітсе екен қайтадан бұлағыма.
Құба таңнан ұйқымды шайдай ашып
Құстың əні келсе екен құлағыма.
Көкжиектен керуен көшіп бері,
Ашылса екен əлемнің есік, төрі.
Кенейсе екен пейілі тіршіліқтің,
Көбейсе екен балақан бесіктегі.
Ауруы бар адамдай ұстамалы
Амал қанша, əрқалай қыс қабағы.
Көңірсіген қаланың ауасына
Көкірегім қашанғы ысталады?
Алқындыдан арылып аула мына,
Қашан жетем самалдың саумалына?
Қарғалардың заманы қараң қалып,
Қашан қонар бұлбұлым бау-бағына?.