Өлеңдер ✍️

Жел өтінде сыңсыған жалғыз қайың,
Жалғыздығың жаныма салғызды уайым.
Еркелесең болмай ма есімді алып
Ентелеген қойныма балдыздайын?
Тарылды ма тағдырдың тас қамалы,
Жанарыңнан неге, еркем, жас тамады?
Көңілің жүдеп тұрсың-ау, көргенсіз жел
Көйлегіңді сыпырып тастағалы.
Сен сияқты менің де халім мүшкіл,
Өртке салып өзімді, жалын құштым.
Кісімсінген немелер кішірмейді,
Түсінбейді, қайтейін, жанымды ешкім.
Аман болсақ, шығармыз қыстан əлі,
Құлағыма келеді құстар əні...
Бұл өмірдің ауаны айнымалы,
Бұл өмірдің ауруы ұстамалы.
Көктем келсе көзді арбап мүсін-денең,
Көрісерсің сен де, еркем, құсыңменен.
Көз жасыңды мен сенің қайтсем екен
Көзедегі шараптай ішілмеген?..
Жел өтінде сыңсыған жалғыз қайың.