Өлеңдер ✍️

Аузына түсе салмай, мақтаса кім,
Абайлап аламанға ат қосамын.
Тəлімін Тəңірімнің таныған соң
Тамырын тіршіліктің тап басамын.
Аужайын аңдаған соң əккілердің,
Қалайша қамсыз ұйықтап, шат күлермін?
Қайрылған қанатынан құсты көрдім,
Айрылған санатынан тақты көрдім...
Ішінде жүргендейін жат бір елдің
Түбіне тұңғиықтың батты көңілім.
Қолынан Құран қашқан қартты көрдім,
Тұнжырап, тұман басқан бақты көрдім...
Соққанмен қызыл сөзден қызыл қамал,
Қамалды көргенім жоқ бұзылмаған.
Жерідім сайқал, сайтан саясаттан
Желкемнен күні-түні ызыңдаған!
Жүйрігін Батыраштар баптағалы
Адыра қалды Аққудың əппақ əні!
...«Бай-байлап» аза шегіп айдалада
Ақан жүр Құлагерін жоқтап əлі...
Ақанның Арқаны асқан əні – қайғы,
Ақынның жанталасқан жаны – қайғы.
Пақырға аспандағы наны – қайғы,
Патшаға астындағы тағы – қайғы.
Жамылып жатамын да қалың ойды
Аңсаймын кешегі өткен Абылайды...
Көктегі Құдайсың ба, Күн, Айсың ба,
Бүгінде ешкімді ешкім танымайды!