Өлеңдер ✍️

Аққуы аспанға ұшып айдынымның,
Жаңылдым есебінен ай-күнімнің.
Сарнадым cap қамыстай желді күнгі,
Қанбадым шəрбатына Лəйлі-мұңның.
Көзіме екі көлді мəймілдеттім.
Көрінбей көкжиекке, ай-күн, кеттің...
Көңілден көкала үйрек ұшқаннан соң
Көрінген көк түйнекті Лəйлім деппін.
Қамалдым қаңғып келіп торға құстай,
Аққуым көлден ұшты-ау, қолдан ұшпай.
Тілегім тіл ұшында тұтқындалып,
Жүрегім ыңырсыды жолбарыстай.
Айрылып аққуынан – алқасынан
Айдыным жатыр түсіп шалқасынан.
Мен жүрмін аспан-жердің арасында
Арадай арлы-берлі бал тасыған...