Өлеңдер ✍️

Үміттің у мен зəрдей ішіп көлін,
Қиялдың қияндағы құшып көгін,
Аялсыз тіршілікке айла таппай
Ұлиды ақ боранда күшік-көңіл...
* * *
Тəтті күннің тауысып талай дəмін,
Өтті білем басымнан бал айларым?..
Ерте күздің нұрымен енді, міне,
Еріте алмай отырмын самай қарын.
Шаштағы қар,
Мазалап бастағы мұң,
Қарлығуға айналды асқақ үнім.
Қалай ғана өткізіп алдым екен
Қайта келмес күндердің қас қағымын?
Қайран, күндер қайда əлгі қастерлеген?
Қырау мынау,
Самайдан басқа өрлеген!
Жастығымды бір түнде əлдекім кеп
Жаулап алып кеткендей лəшкерменен...
* * *
Көңіл шіркін күптігөй,
Күзге бейім,
Көктемімді мен енді іздемейін.
Көкте көшкен тырнадай
Көз жасымды
Кірпігіме несіне тізбелейін?
Күн оралмас...
Оралар тырналарым,
Тіршіліктің білдіріп бір хабарын.
Көк сүмбесі көңілдің үзілер-ау,
Жүрегімді жібітіп жылғаларым...
Қуанышын жеткізіп байтақ елге
Құс та қонар əуенін айта көлге.
Аруана-дүние аман болса,
Қайта туып,
Түлермін қайта мен де!..
* * *
Өмір-өзен арна керіп ақса да,
Түн кезегін таңға беріп жатса да,
Қызығы мен қызуы кем кей күндер
Көңіліңді ауламайды пəксана.
Тарыққанда демеу болар,
Дем берер
Достың жаны кемел келер,
Кең келер.
Қамыққанда табылмайтын қасыңнан
Қадіріңді қайдан білсін пенделер?!
Қайрылмасқа бастан бағың ауса да,
Қайғырма да,
Қамықпа да,
Қаусама!
Əрбір өткен күндеріңе өкін де,
Əрбір жеткен биігіңді тау сана!