Өлеңдер ✍️

Сен менi тұсаулама, тұсаулама,
Жүрмейдi кiсенделiп кiсi аулада.
Сенiкi – секемшiлдiң сергелдеңi,
Менiкi – сал-серiге ұсау ғана.
Жүрейiн емiн-еркiн аз ғана күн,
Дүние көп көрмесе əз қонағын…
Мен өзiм болмашыға бордай босап,
Мен өзiм болмашыға мəз боламын.
Тұсама,
Тұмшалама,
Еркiмдi бер.
Басыма бұлт қонса, серпiп жiбер!
Жағыңды бiр ауыз сөз қарыстырып,
Жаныңды бiр ауыз сөз желпiндiрер.
Ақынмын –
Үйде бала, тұзде дана.
Дүние қараң қалмас бiзге бола.
«Құлыным,
өкпе-бауыр,
жұлыным…» деп
Жұмақта жүрген шығар iздеп Ана…
Барам ғой…
Бармағанда қайда барам?
Жанымды дерт қалды ма жайламаған:
Шығады кейде даусым айналадан,
Шығады кейде даусым айдаладан.
Кетем ғой…
Кетпегенде қайда барам,
Көзiмнен бал-бұл ұшса Лəйла-ғалам.
…Пақырға пайымсыз да патшасынып,
Тақырда тағалы ат та тайғанаған.
Сен менi тұсаулама, тұмшалама,
Тұрғанда көз алдымда мұнша дала!
Айдын да Алласына шүкiр айтар,
Аспанда ұшып жүрсе бiр шағала.
…Сен менi тұсама да, тұмшалама!...