Өлеңдер ✍️

Жас талдай бой түзеген қара суда
Тал бойың таласып тұр жарасымға!
Жаныма жанай келiп жалт бересiң,
Жанарға үмiт шамын жағасың да.
Жалт берiп сен кетесiң,
Мен қаламын,
Еркесi кең даланың – Кермаралым.
Таусылып құмсағаттай демде амалым,
Елеңдеп, есiк жақты мен бағамын.
Ашылмас кез келгенге қас-қабағы
Арудың тəкаппарлық – тас қамалы.
Көмкерiп төңiректi жүре берер
Төңкерiп тана көзiн тастағаны!
Мен болсам құйып алып мұң жанарға
Қараймын өңге,
меңге,
үр жамалға.
Iшiмнен қорғаштаймын:
Хордың қызы
Қор болып кетпегей деп бiр жаманға...