Өлеңдер ✍️

Арланның алыста ұлыған үнінен мейірім
құлаған жаһаннан,
Ай шіркін аунақшып, кең балақ сайлардың
азуы қышыған,
Жылы қан иісінен қыңсылап күшіктер, жылаған
апаннан.
Қоңыр жел еседі қобыздың сарыны,
ырғайдың ұшынан...
Қорқыныш аялдап өтеді, қорымда қорғалап,
қораның тұсынан,
Бұлттардың қоңынан жабысып, құртқаның
қып-қызыл сояуы,
Оянар ақ үйлер атамның аяни
таңдағы таңғалысынан!
Арланның көзіндей жұлдыздар саңылаулап
құлпырған бояуы,
Таулардың бояуы тарылаудың бедері,
тастағы қынада,
Миуа алаптың мың түрлі күбірі, сыңғырлы
тірі үні.
Жылқының дүбірі қиқулап өтеді бұлқынған
тұмадан,
Аспанды қақ тілген бүркіттің қанаты,
бөрінің ырылы...
Бей жәннат жайлаудың тынысы –
Дараның уысы,
Өркешін бұлт шалып, табаны жер иіскеп,
түйелер күйсейді
сағымды.
Бұлғынның көгінде айналып, жүрегім
жүр ұшып,
Таңбалы тастардан іздейді
баяғы жоғалтқан балалық шағымды.