Өлеңдер ✍️

Оңашаны олжалап,
Шеттеу жүрiп шертем мұң.
Тағдырын кiм болжамақ? –
Сүйдiм,
Күйдiм,
Өртендiм...
Өртендiм де басылдым,
Жек көр, мейлiң, жек көрме.
Тарыдайын шашылдым
Тауық пенен кептерге...
Арбалдым да алдандым,
Алдандым да айныдым.
Елi бар ма Арманның?
Емi бар ма Қайғының?
Қаңсып қалды кең арнам,
Көктен тамбай емге бұлт.
Бола алмадым мен арлан,
Бола алмадың сен де елiк.
Неғылайын бал ашып
Бар мен жоқты теңгерiп?
Ақыл қалды адасып,
Сезiм қалды сенделiп.
Махаббаттың орнына
Машақатым бiтпедi.
Өмiрiмнiң соңына
Алла қояр нүктенi.
Сумаңдаған жел күнi
Судырайды қамысым.
Əңгiмемiз ендiгi
Əрi жалған, əрi шын.
Дүниенiң кеңдiгi –
Жаһандағы мəңгiлiк.
Дүниенiң кемдiгi –
Жапандағы жаңғырық.
Жазылмайды «кеселiм»,
Ғашықсыз əн – далбаса əн!
«Махаббат жоқ!» десе кiм,
Абай сөзiн алға сал.