Өлеңдер ✍️

Аяулы ұстазым Е. С.ЬІсмайыловтың туғанына сексен жыл толуына

Өтірік дерсің
Елден ерек дана еді
Десем
жан жаралмышы дара еді.
Ерік сізде...
Мен білетін Есағаң
Жаны жайсаң,
Қарапайым ғана еді.
Адам ба екен
Тартпаса егер қанына
Шапағаты тиетұғын маңына
Кімсің демей
Көмек беріп жатқанша
Ұқсатушы ем
Азаматтың нарына.
Терістік, түстік
Деп адамды бөлмейтін,
Майдаланып
Ұсақ сезді термейтін.
Талаптыны жетегіне ілескен
Қаны бірге
Туыстан кем көрмейтін.
Сыйлағанда Михайлович Викторды1
Бабасындай
Аяғынан тік тұрды.
Ұйғыр жігіт
Хамраев Мұратхан
Екінші әкем
Есағаң деп ұқтырды.
Менің өзім
Матай қызы, Найманмын.
Өнер іздеп
Өрге құлаш жайғанмын.
Әйел жолы
Қыл көпірден өтсем де
Өтпейсің деп
Дұшпан торын жайған мың.
Сүрінбей-ақ
Өтетұғын тұстан мың
Сан құлатты
Қиянаты дұшпанның.
Есағаң мен
В.М.Синельников — академик.
Ұйғыр ғалымы
Шайзаданың сондайда, Ұясынан
Қайта түлеп ұшқанмын.
Мен ғана емес
Ұя болған мыңдарға,
Жас жігерін
Хас болаттай шындарда
Өзі ұста,
Шағын үйі дүкендей
Қайнап жатар еді-ау
Кейбір тұстарда.
Мына отырған
Профессор Тұрсекең
Демеңіздер
Ғарыштан кеп түсті екен.
Дүкенінен
Есағаңның шыққан-ды.
Бүтін міне Қасқа маңдай
Сұс бөтен.
Қайран аға!
Кетсе де ерте өңірден
Кеткені жоқ
Жүректерден, көңілден.
Дос-жараны,
Шәкірттерімен бірге жүр
Осы дер ем
Мәңгі кетпеу өмірден.
Тұрсынбек Кәкішев.