Өлеңдер ✍️

Мезгілдің күйінен,

Екінті бейуақтар белдерге иілген.

Шаншылған қияқ ай жұлдызға дұға оқып,

Жүгінген таулар тұр жүлгеге сүйенген.

Талықсып жеткенде азанның дауысы,

Тап – таза сезімді егіліп кием мен!

Күбірлер ішінде,

Жан тербер дұғалар аспанға көшуде,

Тоқылған үміттер түйсіктің тілімен,

Күдіктің күйімен толқиды түсімде...

Панасыз шындықтар сенделіп,

Жалғыз тал шырақтай әлсірей өшу де...

Күңгірттеп сол шырақ,

Ойға батырар жалғыз үй ішінде тұнжырап.

Арманшыл жылдар тұр кемсеңдеп...

Жанымды құшақтап жыладым сәждеде тым ұзақ,

Өлеңдей өрілген ішкі бір күйімнің ішегін

Тамсанам тәтті бір сезімді үзіп ап!!!

Басылмас ішкі мұң,

Бір сәуле әкелер бостандық ұшқынын...

Көмей теңізінің толқынын тулатып,

Зымырап барады жастығым.

Жалған музыкаға жан үшін билеген...

Ей, өмір мен де бір тұтқының!!!...

Өгейлік өксігі күзгі шақ,

Менімен мұңдасар мұңлы бақ...

Көңілдің әйнегін сындырып

Өмір ғой жазылам жырымды сызып ап...

Сүт сәуле тамшылап... алыстан

Жұлдыздар барады зымырап.

Қаншама зар ақты?

Біз тұтқын өмір бұл абақты...

Қаштық біз қаншама жалғыздық ішінен

Өмірден оқып ап, ашты бір сабақты.

Жалғыз үй ішінен іздедім нелерді,

Әлде мен жоғалттым көне тоз сағатты!!!...